Renat Magritte

L 'Occitan en general, lo Raiòl en particular, aima son caire. Es natural e quasi universal. Mas aquò deu pas empachar d'anar veire çò que se debana endacòm mai. Tanlèu dich, tanlèu fach, vaquí lo Martin d' Ales dins l'avion cap a Brussèlas. Per que pas?I a pas sonque Paris dins la vida!

Brussèlas es una pichona granda vila o una granda pichona vila, a la tria. Mas es lo centra d'Euròpa e es una mena de dever de ciutadan de l'anar visitar. Subretot qu'es una plan polida capitala ont se mesclan las culturas del mond. Vòli pas faire lo guida toristic mas pasmens me devi de parlar d'una rescontra qu'ai facha amondaut : lo pintre subre- realista Renat Magritte. Li ai pas parlat que se moriguèt dins las annadas seissantas mas ai descobèrt son òbra e de que foguèt sa vida.

Lo subre realisme a per tòca de cercar la realitat detràs la realitat e aital de trobar la vertat prigonda de l'arma umana. Per aquò far utilizan fòrça lo pantais e los cachavièlhas e sos representacions desbondantas. La pintura es alara l'expression de la segonda vida de l'òme. La qu'es pas visible. Ges de recercas esteticas mas volontat d'associar çò qu'es pas associable per far aparéisser l'èsser interior

Magritte foguèt un mèstre del subre-realisme. El que menava una vida tranquila amb sa femna, mena de foncionari de la pintura, luènh de l'existéncia descabestrada de sos companhs. D'aquel vejaire foguèt lo mai subre realista de tota la còla d'A.Breton lo fondador d'aquel moviment.